Το να μεγαλώνεις γιους είναι κι αυτό μια δύσκολη πίστα. Συζητώντας με φίλες, άλλες μητέρες που μεγαλώνουν κι αυτή αγόρια έχουμε καταλήξει σε αρκετά βασικά πράγματα όσον αφορά την ιδιοσυγκρασία τους και βλέπουμε ότι ανεξαρτήτως χαρακτήρα και διαπαιδαγώγησης τα αγόρια συγκλίνουν σε μερικά κοινά στοιχεία που μάλλον δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι το να μεγαλώνεις αγόρια, ως γυναίκα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μια μεγάλη πρόκληση, καθώς είσαι το αντίθετο φύλο. Επίσης, θα έπρεπε να αποτελεί ατού, καθώς μπορείς να βοηθήσεις στη δημιουργία ενός “άντρα” σαν αυτόν που θα ήθελες να σου φέρει η κόρη σου στο σπίτι. Κι αν αυτό δεν είναι ένα όμορφο ταξίδι, τότε τι είναι;
Ας δούμε όμως τα 4 κοινά στοιχεία που έχουν τα αγόρια και που προέκυψαν από συζητήσεις με άλλες αγορομάνες.
1. Δεν κάθονται σε μια μεριά
Πηδάνε σε καναπέδες, τρέχουν όλη την ώρα, κυνηγιούνται, σκαρφαλώνουν, βγάζουν ιαχές και γενικά δεν υπάρχει στιγμή που να κάθονται σε μια μεριά, εκτός αν είναι η ώρα του ύπνου. Η “μπαταρία” δεν πέφτει ποτέ και το μόνο που μπορεί να τούς σταματήσει όταν βρίσκονται στο σπίτι είναι μια ταινία δράσης, ένας αθλητικός αγώνας στην τηλεόραση ή ένα παιχνίδι περιπέτειας στο tablet. Όλα τα παιδιά χρειάζονται εκτόνωση, αλλά νομίζω ότι τα αγόρια στις μικρές ηλικίες χρειάζονται περισσότερη.
2. Είναι πιο επιρρεπείς σε “κακούς τρόπους”
Τα αγόρια γοητεύονται περισσότερο από τα κορίτσια με τους ήχους που κάνει το ανθρώπινο σώμα, ναι, μιλάω για τους ήχους αυτούς για τους οποίους έχουμε πει επανειλημμένα ότι δηλώνουν αγένεια. Μιλάμε για ρεψίματα, αέρια κλπ και όλους τους ήχους που τους ακολουθούν. Έχουν μια εμμονή να τα αναπαράγουν όλα αυτά με τους φίλους τους, γεγονός που ακολουθείται από γέλια μεταξύ τους. Όσο αστείο κι αν φαίνεται σε αυτή την ηλικία, δεν γελάω καθόλου όταν συμβαίνει, και προσπαθώ να το κόψω μαχαίρι. Είμαι σε καλό δρόμο πάντως.
3. Η ακαταστασία είναι το βασικό τους ένστικτο (;)
Η εικόνα του μπαίνω στο σπίτι, βγάζω το παπούτσι μου και το εκσφενδονίζω όπου βρω έχει γίνει η δεύτερη φύση μου. Το δωμάτιο σαν να έχει πέσει βόμβα και τα ρούχα πεταμένα δεξιά και αριστερά. Σαν βόμβα βέβαια πέφτουν και οι τιμωρίες προκειμένου να μαζευτούν όλα. Τονίζω κάθε μέρα ότι το μάζεμα είναι δουλειά που πρέπει να κάνουν όλοι. Στην αρχή όλα γίνονται καλύτερα μέχρι την επόμενη φορά, δυο μέρες μετά για παράδειγμα, που τα πάντα θα είναι πεταμένα παντού. Δεν θέλω να πιστέψω ότι τα αγόρια από τη φύση τους είναι πιο ακατάστατα γιατί έχω συναντήσει ενήλικες άνδρες άξιους θαυμασμούς. Απλώς ίσως θέλουν περισσότερη πίεση γιατί ενδέχεται να φέρουν στο dna τους τη λανθασμένη πεποίθηση ότι οι δουλειές δεν είναι για τα αγόρια. Αμ δε.
4. Το μανούλα πάει περίπατο και γίνεται από μαμά και μάνα μέχρι “Γιώτα”
Τα “μανούλα’, “μανουλίτσα”, “μαμακούλα” των πρώτων χρόνων, αυτά που σε κάνουν να τρελαίνεσαι και να θες να το φας γίνονται εν μια νυκτί – τουλάχιστον έτσι νομίζεις – “μαμά”, “μάνα” ή “Γιώτα”, “Μαρία”, ανάλογα πώς σε λένε. Εγώ περνάω το στάδιο μαμά, και ελπίζω να μείνει μέχρι εκεί. Ωστόσο έχω φίλες με μεγάλους γιους πια, 20 ετών, που τις φωνάζουν είτε “μάνα” είτε με το μικρό τους όνομα, είτε με παρατσούκλια, όπως “bro”. Αν το πάρεις σοβαρά πάντως, έχει την πλάκα του. Ελπίζω αν ακούσω “bro” στο μέλλον να γελάσω…
Γράφει η Γιώτα Αγαπητού
