“Triggers” αποκαλούμε τις συναισθηματικές μας αντίδρασεις σε ερεθίσματα που αντιλαμβανόμαστε ως απειλητικές. Συχνά ενεργοποιούν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά σε μια προσπάθεια να μας κρατήσουν ασφαλείς από κάτι που ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται ως μη ασφαλές.
Όταν μια εμπειρία ήταν επώδυνη, τρομακτική κ.λπ. ο εγκέφαλος αποθηκεύει όλα τα αισθητηριακά «συστατικά» αυτής της εμπειρίας ώστε να μας ειδοποιήσει για οτιδήποτε φαίνεται παρόμοιο με αυτή την εμπειρία προκειμένου να μας βοηθήσει να το αποφύγουμε ή να το καταπολεμήσουμε.
Ενώ αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα λαμπρό μοντέλο στη θεωρία, στην πράξη, μας παρακινεί να συμπεριφερόμαστε με τρόπους που δεν είναι απαραίτητοι κάθε φορά και συχνά μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στις σχέσεις μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Να συνειδητοποιούμε κάθε φορά από πού πυροδοτούνται αυτές οι αντιδράσεις και σε ποιες εμπειρίες οφείλονται ώστε να δουλέψουμε περισσότερο για την ίαση του τραύματος που μας έχουν προκαλέσει. Και βέβαια, ως γονείς, θα πρέπει να έχουμε το νου μας προκειμένου να διορθώνουμε έγκαιρα τη συμπεριφορά μας.
Συμπεριφορές γονιών και τα triggers που δημιουργούν στα παιδιά
Πολύ επικριτικός γονέας/φροντιστής-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που δεν δέχονται κριτική ή κάθε feedback τους φαίνεται σαν κριτική
Εγκατάλειψη ή απόρριψη/ φόβος εγκατάλειψης από γονιό– Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που ανησυχούν διαρκώς ότι κάποιος θα φύγει από τη ζωή τους
Γονιός που δεν είναι πραγματικά παρών στη ζωή του παιδιού του-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που νιώθουνπως δεν είναι και τόσο σημαντικοί σε όσους αγαπάνε
Παιδιά που μεγαλώνουν σε χαοτικό περιβάλλον-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που δεν μπορούν να αντέξουν πολύ δυνατούς θόρυβους και ερεθίσματα
Γονείς που έχουν υπό (υπερβολικό) έλεγχο τα παδιά και δεν τους επιτρέπουν να έχουν φωνή– Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που αντιδρούν σε φιγούρες εξουσίας και όταν τους λένε τι να κάνουν
Παιδιά που ένιωθαν ότι έπρεπε να είναι τέλεια για να τα αγαπήσουν-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που νιώθουν πως δεν είναι αρκετά καλοί
Πολύ τιμωρητικός και αυστηρός γονέας-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που έχουμε διαρκές άγχος ότι κάποιος έχει νευριάσει μαζί τους
Γονείς που δεν αναγνωρίζουν, σέβονται τις ανάγκες του παιδιού-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που νιώθουν ότι είναι βάρος στους άλλους
Παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον χωρίς πολλούς πόρους και οι γονείς το συζητάνε μπροστά τους διαρκώς-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που νιώθουν άσχημα να ξοδεύουν χρήματα για τον εαυτό τους
Παιδιά που δεν τους επιτέπεται να εκφράζουν τα συναισθήματα τους-Τα παιδιά γίνονται ενήλικες που νιώθουν ότι τα υποτιμούν
Να σημειώσουμε ότι όλα αυτά τα παραδείγματα και οι συμπεριφορές δεν σημειώνονται σε όλα τα παιδιά-ενήλικες ενώ όλα ξεπερνιούνται με την κατάλληλη καθοδήγηση ενός ειδικού
