Είναι δύσκολο για ένα μικρό παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του. Να βρει τις λέξεις και να εξηγήσει ότι φοβάται ή ότι δεν θέλει να μείνει μόνο του. Για αυτό μετά το “καληνύχτα” συνήθως θα σηκωθεί, θα δει τους γονείς του, θα καταλάβει ότι δεν χάρηκαν που σηκώθηκε και θα πει “θέλω πιπι” ή “διψάω” ή “θέλω αγκαλιά”. Είναι πιο εύκολο από το “φοβάμαι”.
“Μαμά, λίγο ακόμα”: Πώς κατάφερα να κάνω το παιδί μου να μην “γκρινιάζει” πριν τον ύπνο
Η ψυχολόγος Becky Kennedy θέλησε σε μια ανάρτησή της να κάνει τους γονείς να καταλάβουν τι νιώθουν τα παιδιά που δυσκολεύονται να κοιμηθούν μόνα τους και έγραψε σαν να ήταν ένα 4χρονο αγόρι... τι νιώθει ακριβώς. Έτσι πιστεύει- κι εμείς- ότι οι γονείς θα καταλάβουν ότι όταν το παιδί σηκώνεται από το κρεβάτι του, δεν το κάνει για να μας εκνευρίσει ή για να κάνει αταξία. Το κάνει επειδή δεν θέλει να μας αποχωριστεί. Κι η λύση θα δοθεί όταν προσπαθήσουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.
“Είμαι 4 ετών. Ξεκινάω τη μέρα μου όταν με ξυπνάνε οι γονείς μου. Με προσέχουν ενώ ντύνομαι και τρώω πρωινό. Μετά πηγαίνουμε μαζί στο σχολείο.
Εκεί είμαι όλη μέρα με τα παιδιά και τις δασκάλες μου.
Μετά επιστρέφω σπίτι. Με τους γονείς τρώμε, παίζουμε, κάνουμε μπάνιο.
Μετά έρχεται η ώρα για ύπνο. Οι γονείς μου λένε καληνύχτα και φεύγουν.
Είμαι μόνος μου για πρώτη φορά μέσα στη μέρα και έχει σκοτάδι. Μισό λεπτό… κάτι είδα στη γωνία. Ακούστηκε ένας θόρυβος.
Που πήγαν οι γονείς μου; Έφυγαν από το σπίτι; Πότε θα τους ξαναδώ;
Έχω πολλές σκέψεις και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
Το μόνο που θέλω είναι η αγκαλιά τους…
Μήπως να βγω και να πω ότι θέλω ακόμα ένα βιβλίο ή ένα ποτήρι νερό; Να ζητήσω να κοιμηθούμε μαζί; Ή να πάω στην τουαλέτα; Τα μάτια μου δεν κλείνουν…”
Διάβασε επίσης:
