Η Βίκυ Βολιώτη έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στη δημοσιογράφο Άρτεμι Θύμιου στη Madame Figaro και μίλησε για όσα προσπαθεί να μάθει στην κόρη της, Άννα και τον ρόλο της στην παράσταση “Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ”.
Όπως είπε η διάσημη ηθοποιός η μητρότητα άλλαξε τον τρόπο που οργανώνει τον χρόνο της όσον αφορά στις επαγγελματικές της υποχρεώσεις:
“Πάντα έτσι ήμουν. Απλώς τώρα προσπαθώ να οργανώνω πιο πολύ τον χρόνο μου και έχω πάντα πιο πολύ ως κέντρο την Άννα φυσικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θέλω να δουλεύω. Θέλω να δουλεύω αλλά θέλω να βλέπω και την Άννα, να είμαι μαζί της και να τη στηρίζω. Υπάρχουν κάποιες περίοδοι, όπως τώρα, που δεν τη βλέπω πολύ αλλά προσπαθώ να αναπληρώνω άλλες εποχές”.
View this post on Instagram
Είναι ένας δύσκολος ρόλος η μητρότητα ή το βλέπεις σαν ένα χαρούμενο παιχνίδι;
Χαρούμενο παιχνίδι δεν είναι το να έχεις την ευθύνη ενός ανθρώπου. Δεν το βιώνω βαριά αλλά είναι μία ευθύνη. Είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα, και το λέω εγώ που είμαι ένας άνθρωπος που δεν ήθελα ιδιαίτερα πολύ παιδιά. Προέκυψε σιγά σιγά αυτή η επιθυμία. Είναι μεγάλη χαρά, μεγάλη ευτυχία αλλά και μία ευθύνη. Προσπαθώ πάντα να θυμάμαι ότι η Άννα δεν είμαι εγώ, η Άννα είναι η Άννα. Έχεις την ευθύνη ενός ανθρώπου να μεγαλώσει καλά, να είναι χαρούμενος κι ευτυχισμένος αλλά να είναι αυτός που θέλει εκείνος να είναι. Αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί μπαίνεις σε μια διαδικασία συνέχεια να λες “εγώ θα ήθελα αυτό”. Ναι, αλλά δεν είσαι εσύ. Είναι ένας αγώνας το να είσαι γονιός, δεν είναι απλά τα πράγματα.
Ειδικά στη σύγχρονη εποχή, που οι γονείς να βάλλονται από παντού με πληροφορίες.
Σαφέστατα οι γονείς σήμερα έχουν πολύ μεγαλύτερη πληροφόρηση. Αν μπορεί να κρατήσει κανείς την ψυχραιμία του, μόνο καλό κάνει το να έχεις περισσότερες γνώσεις γύρω από οτιδήποτε. Το θέμα είναι να μην πελαγώνει κανείς. Οι γονείς σίγουρα κάνουν λάθη. Δεν υπάρχει manual για τους γονείς. Οι δικοί μας οι γονείς μπορεί να έκαναν περισσότερα ή λιγότερα λιγότερα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αφήνουμε τους γονείς εκεί που είναι και να παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Να πούμε “ΟΚ, οι γονείς έκαναν λάθη αλλά τώρα έχω εγώ την ευθύνη του εαυτού μου”. Αυτό που πρέπει πάντα ένας γονιός να έχει είναι να σκέφτεται δυο φορές και αυτό που λέει και αυτό που κάνει. Εγώ αυτό θα συμβούλευα: όταν είσαι γονιός πρέπει να διπλοσκέφτεσαι τις αντιδράσεις σου, αυτά που λες και αυτά που κάνεις. Γιατί αν πράττεις αντίθετα από αυτά που λες, δεν έχει νόημα ούτε τι λες ούτε τι κάνεις. Τα παιδιά βλέπουν αυτό που κάνεις ό,τι και να τους λες, οπότε πρέπει αυτά τα δύο κάπως να συμβαδίζουν. Και να προσπαθούμε να παρατηρούμε τα παιδιά. Εγώ δεν βρίσκω άλλο τρόπο. Παρόλα αυτά είναι πάρα πολύ ωραίο. (Γελάει.) Βέβαια, δεν είμαστε όλοι για όλα. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι όλοι πρέπει να γίνουν γονείς. Καθόλου. Όποιος θέλει, όποιος δεν θέλει καλύτερα να μη γίνει.
Διάβασε όλη τη συνέντευξη στο MadameFigaro.gr
