Οι γονείς μπορεί να φτάσουμε ως την απελπισία με το τι θέλουν να τρώνε τα παιδιά μας, τι δεν θέλουν και κυρίως τι θα έπρεπε να τρώνε. Τα παιδιά που είναι πολύ επιλεκτικά στο φαγητό μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο στρες στους γονείς που αγχωνόμαστε για το αν παίρνουν όλα τα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται.
Τώρα, η επιστήμη έρχεται να τα… υπερασπιστεί, καθώς το τι μας ελκύει και τι μας απωθεί στο φαγητό μπορεί να οφείλεται και στα γονίδια μας, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Child Psychology & Psychiatry. Διεξήχθη σε γονείς 4.804 διδύμων που γεννήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2007, ηλικίας 16 μηνών έως 13 ετών.
Συγκρίνοντας τους πανομοιότυπους και τους αδελφικούς διδύμους, οι μελετητές διαπίστωσαν ότι η γενετική εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις διαφορές των παιδιών ως προς τι επιλέγουν ενστικτωδώς να φάνε (κι όχι μόνο των παιδιών). Αυτό που ονομάζουμε εμείς «ιδιοτροπία» ορίστηκε ως η «τάση να τρώει κανείς ένα περιορισμένο εύρος τροφίμων, συχνά λόγω επιλεκτικότητας όσον αφορά τη γεύση ή την υφή, ή/και την απροθυμία να δοκιμάσει νέα τρόφιμα και γεύσεις».
«Η ανησυχία για το φαγητό είναι κοινή μεταξύ των παιδιών και μπορεί να αποτελέσει σημαντική πηγή άγχους για τους γονείς και τους φροντιστές, οι οποίοι συχνά κατηγορούν τους εαυτούς τους για αυτή τη συμπεριφορά ή κατηγορούνται από άλλους», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Zeynep Nas του University College του Λονδίνου σε δελτίο τύπου την περασμένη Παρασκευή. «Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποτέλεσμα της γονικής μέριμνας», μια «ετυμηγορία» που ελαφρύνει σίγουρα τις τύψεις μας.
Ιδιότροπα παιδιά, αγχωμένοι γονείς
Το να προσπαθείτε να ταΐσετε έναν παιδί που είναι ιδιότροπο με το φαγητό μπορεί να είναι απίστευτα απογοητευτικό, παρόλο που από διατροφικής άποψης, μια τυπική δίαιτα με πολλούς υδατάνθρακες δεν έχει μεγάλο αντίκτυπο στην υγεία του παιδιού σας, εξήγησε η Megan Wallace, εγγεγραμμένη διαιτολόγος με έδρα το Έντμοντον, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη.
«Αλλά όταν συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλους, μπορεί να σας κάνει να νιώσετε μειονεκτικά ως γονείς», δήλωσε η Wallace στο CBC News.
Έπειτα, υπάρχει ένα τσουνάμι λόγων που μας κάνουν να κοιτάμε σαν κουκουβάγιες που έπεσε πάνω τους φως όταν το παιδί μας πάει να καθίσει στο τραπέζι. Και αυτό γιατί υπάρχουν ποτάμια πληροφορίας στο διαδίκτυο και στα social media συχνά δε από ομάδες γονέων. Στη μία ανάρτηση μπορείς να διαβάσεις μία πληροφορία και ακριβώς από κάτω την εντελώς αντίθετη.
Άρα, τι μπορούμε να κάνουμε τελικά;
Ας επιστρέψουμε και πάλι στην επιστήμη. Οι ειδικοί λένε πως παρόλο που η διατροφικές συνήθειες έχουν ισχυρή γενετική συνιστώσα, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εντελώς προκαθορισμένη, όπως τόνισε η επικεφαλής της μελέτης Alison Fildes του Πανεπιστημίου του Leeds.
«Οι γονείς μπορούν να συνεχίσουν να παρακινούν τα παιδιά τους να τρώνε μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και στην εφηβεία, αλλά οι συνομήλικοι και οι φίλοι μπορεί να γίνουν πιο σημαντική επιρροή … όταν τα παιδιά φτάνουν στην εφηβεία!», εξήγησε.
Η Καναδική Παιδιατρική Εταιρεία προσφέρει στον ιστότοπό της διάφορες συμβουλές για τους γονείς. Είναι λοιπόν καλό να ενημερώνουμε τα παιδιά πως είναι ώρα φαγητού 10-15′ νωρίτερα ώστε να μπαίνουν στη διαδικασία, να τρώμε όλοι μαζί στο τραπέζι, να αποφεύγουμε τις οθόνες κατά τη διάρκεια του γεύματος, και να έχουμε συμπεριλάβει στο γεύμα τουλάχιστον ένα τρόφιμο που ξέρουμε πως το παιδί αγαπά (υπάρχουν κι άλλες συμβουλές).
Η Wallace προτείνει επίσης ως ένα ακόμα κλειδί να αφήνουμε τα παιδιά να παίζουν με τα τρόφιμα και το φαγητό, δηλαδή να τα κοιτάζουν, να τα μυρίζουν, να τα αγγίζουν και να τα ζουλούν. Αυτές οι αισθητηριακές εξερευνήσεις πρέπει να συμβαίνουν, είπε.
«Μας έμαθαν να μην παίζουμε με το φαγητό μας. Μας έλεγαν παλιά ότι είναι αγενές και προσβλητικό», δήλωσε η Wallace. «Αλλά μπορείτε να μιλήσετε με οποιονδήποτε παιδοψυχολόγο για το πώς μαθαίνουν τα παιδιά, και τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι».
