Δεν της έλεγα τα μυστικά των φίλων μου ή πράγματα που ήθελα να κρατήσω τον εαυτό μου. Αλλά όταν με απασχολούσε κάτι- ακόμα κι αν φοβόμουν να της το πω- πάντα η μητέρα μου κατάφερνε να με κάνει να την εμπιστευθώ και να της τα πω όλα!
Από τότε που ήμουν μικρή και έχω μνήμες, η μαμά μου είχε μια συνήθεια. Μας μιλούσε και ταυτόχρονα έκανε δουλειές. Πλέον την καταλαβαίνω γιατί κι εγώ δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα αν δεν τα κάνω όλα ταυτόχρονα.
Πώς η μητέρα μου με βοήθησε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση
Η μητέρα μου έκανε τις δουλειές του σπιτιού με ηρεμία. Καθάριζε και τραγουδούσε, πολλές φορές μας ζητούσε να τραγουδήσουμε μαζί της για να μην βαριέται. Σκούπιζε και χόρευε και πολλές φορές το έκανε παιχνίδι. Της βάζαμε εμπόδια κι εκείνη τα έδιωχνε με τη σκούπα, γελούσαμε πάρα πολύ με την αδελφή μου!
Κι όταν δίπλωνε τα ρούχα που είχε μαζέψει από την απλώστρα, τότε θα μας μιλούσε με τις ώρες! Καθόταν στο πάτωμα μαζί μου, εκεί που έπαιζα, και δίπλωνε μπλούζες και πετσέτες. “Για πες μου τα νέα σου” μου έλεγε και γελούσαμε. “Μαμά είμαι παιδί, τι νέα να έχω;” της έλεγα από την α’δημοτικού που είχα αρχίσει να έχω μια κάποια αίσθηση του χιούμορ!
Μου έλεγε για τη δουλειά της, αν είχε εκνευριστεί ή αν έκανε κάτι για το οποίο ήταν περήφανη. Και μετά με ρωτούσε τα δικά μου. Συνήθως της έλεγα τι κάναμε στην τάξη, τι έπαιξα στο διάλειμμα. Έτσι όπως εξιστορούσα όμως την ημέρα μου, θα έβγαινε και ό,τι με απασχολούσε. “Κάτι κορίτσια με κορόιδεψαν” ή “έβαλα τα κλάματα στο μπάνιο γιατί δεν είχα κάνει την άσκηση”.
Και όσο δίπλωνε τα ρούχα, ένιωθα μια ασφάλεια. Ότι με ακούει, ότι θα μου δώσει την καλύτερη συμβουλή. Ίσως επειδή δεν έμοιαζε σαν κήρυγμα αλλά σαν συζήτηση. Ίσως επειδή “έκανε” ότι είχε μια δουλειά, αλλά τελικά δεν είχε. Την είχα δει που τσαλάκωνε τις μπλούζες και τις έβαζε στα ασιδέρωτα για να τις ξαναδιπλώσει.
Δημιουργούσε ένα όμορφο κλίμα κουβέντας. Δεν είχε κάτι το “επίσημο” τύπου “θα μιλήσουμε για αυτό που σε απασχολεί” αλλά ήταν μέρος της καθημερινότητας, μέρος της ζεστασιάς του σπιτιού μας, μέρος της ασφάλειας, της εμπιστοσύνης και της καλοσύνης που ένιωθα από εκείνη. Έτσι… της τα έλεγα όλα! Για αυτό, όσο κι αν βαριέμαι να διπλώνω ρούχα… πλέον κάνω διπλοβάρδιες για τα δυο μου παιδιά!
Διάβασε επίσης:
