Στον κόσμο των social media, οι γονείς αναζητούν συνεχώς νέους τρόπους να συνδεθούν και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Ένας από αυτούς είναι ο Γρηγόρης Ελευθερίου, μουσικός την ημέρα, dad tiktoker την νύχτα! Ο Γρηγόρης, a.k.a. “babaka.gr” κερδίζει τις καρδιές των ακολούθων του με τα χιουμοριστικά βίντεο του στο TikTok και το Instagram. Μέσα από τo account babaka.gr, σχολιάζει με κωμικό τρόπο τα στερεότυπα γύρω από τον ρόλο του μπαμπά στην οικογένεια, προσφέροντας έναν φρέσκο και αστείο προσανατολισμό στη γονεϊκότητα.
Αναγνωρίζοντας τις προκλήσεις και τις χαρές της πατρότητας, ο Γρηγόρης Ελευθερίου χρησιμοποιεί το χιούμορ ως εργαλείο για να αποτυπώσει την καθημερινότητα των γονιών, υποδυόμενος κάθε φορά διαφορετικούς τύπους μπαμπάδων, αποδεικνύοντας ότι η γονεϊκότητα δεν είναι μόνο «γυναικείο σπορ». Από τις περιπέτειες στην παιδική χαρά μέχρι τις πιο αστείες στιγμές του σπιτιού, η φιλοσοφία του είναι απλή: να δείξει ότι όλοι οι γονείς, ανεξαρτήτως φύλου, έχουν κοινές εμπειρίες και προκλήσεις – ειδικά στη σημερινή εποχή που η γονεϊκότητα είναι αρκετά μοναχική υπόθεση.
O Γρηγόρης μίλησε στο thermamagers.gr για την ανάγκη για περισσότερη ενσυναίσθηση και συμμετοχή από τους μπαμπάδες, δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι η γονεϊκότητα (πρέπει να) είναι μια ομαδική προσπάθεια. Η πρόθεσή του είναι να εμπνεύσει άλλους γονείς, αποδεικνύοντας ότι ο ρόλος του μπαμπά είναι εξίσου σημαντικός και ενεργός στην ανατροφή των παιδιών. Σε μια εποχή που τα παραδοσιακά στερεότυπα συνεχώς αμφισβητούνται, ο babaka.gr δείχνει ότι η αληθινή πατρότητα απαιτεί χρόνο, αγάπη και, φυσικά, λίγη δόση χιούμορ.
View this post on Instagram
Πώς ξεκίνησε η ιδέα του babaka.gr;
Από την ζωή μου! Είμαι ένας δραστήριος συνθέτης και μουσικός, αλλά την μισή μου ζωή πλέον είμαι ο μπαμπάς της κόρης μου. Έχω την πολυτέλεια να αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο σε εκείνη, οπότε ζω στο πετσί μου τις δυσκολίες και την ευτυχία του τι σημαίνει να μεγαλώνεις έναν μικρό άνθρωπο. Κάποιες φορές κουράζεσαι υπερβολικά, μέσα κι έξω, κι έτσι αποφάσισα να το μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους με τον τρόπο που επικοινωνώ ούτως ή άλλως τη ζωή μου, με το χιούμορ. Ψυχοθεραπευτικά για εμένα. Σίγουρα συνέβαλε σε αυτό το γeγον;oς ότι φίλοι και γνωστοί γούρλωναν τα μάτια όταν τους περιέγραφα εμπειρίες που έχω περάσει με το παιδί μου. Και κάπως συνδυαστικά, σκέφτηκα πως θα είχε ενδιαφέρον να μοιραστεί όλο αυτό το πράγμα ένας μπαμπάς, που είναι πιο ασυνήθιστο. Ελπίζω να είναι και κοινωνικά ωφέλιμο.
Νομίζω χρειαζόμαστε περισσότερα παιδικά τραγούδια που είναι μεν ευχάριστα, αλλά έχουν και μια ποιότητα στην παραγωγή τους.
Πώς συνδέεται αυτό με την δουλειά σου ως μουσικός;
Ακόμα είναι αρχή και νωρίς, αλλά έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω παιδικά τραγούδια μαζί με την κόρη μου. Εκείνη μου λέει το concept με την παιδική της φαντασία και εγώ γράφω τους στίχους και τη μουσική. Φυσικά της τα παίζω, και βλέπω κατευθείαν αν είναι καλά ή όχι. Και ομολογώ, πως είναι πολύ καλά. Από την εμπειρία μου, νομίζω χρειαζόμαστε περισσότερα παιδικά τραγούδια που είναι μεν ευχάριστα, αλλά έχουν και μια ποιότητα στην παραγωγή τους. Κάπως έτσι λοιπόν σκέφτομαι προς το παρόν να τα συνδυάσω.
Γενικά είθισται να θεωρούμε ότι οι μαμάδες να είναι πιο ενεργές στο θέμα των παιδιών – πόσο ισχύει αυτό τελικά;
Όπως είπα και πριν, είναι σημαντικό να φαίνεται ότι πλέον όλο και περισσότεροι μπαμπάδες είναι ενεργοί στο μεγάλωμα των παιδιών. Γιατί είναι και αλήθεια, εγώ το συναντώ στις παιδικές χαρές και στις βόλτες. Αυτό είναι το βασικό. Το μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι γυναικείο σπορ, ούτε οι μαμάδες πρέπει να είναι μόνες σε αυτό. Ελπίζω να τις ανακουφίζει κάπως πως υπάρχουν μπαμπάδες που περνάνε τα ίδια με αυτές, κι ελπίζω και οι μπαμπάδες να ταυτιστούν κάπως, ότι είμαστε κι εμείς που το κάνουμε. Τώρα βέβαια, ο κόσμος δεν αλλάζει με λίγο content αλλά πέρα από αυτό, το πιο δυνατό μήνυμα είναι η ίδια μας η ζωή και οι ίδιες μας οι πράξεις φωτίζουν τον δρόμο που θέλουμε να περπατήσουμε.
“Το μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι γυναικείο σπορ”
View this post on Instagram
Ο ρόλος του μπαμπά στην οικογένεια έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Πώς πιστεύεις ότι οι σύγχρονοι μπαμπάδες διαφέρουν από τους μπαμπάδες του «τότε»;
Αλλάζει, Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει τελείως. Γενικά, οι σύγχρονοι μπαμπάδες αντιλαμβάνονται ότι ο ρόλος τους δεν περιορίζεται στο να φέρνουν έναν μισθό στο σπίτι. Χώρια από το ότι οι καιροί είναι άλλοι, και πλέον δουλεύουν και οι δυο γονείς, οπότε όλοι συμβάλλουν στα οικονομικά του σπιτιού. Συνεπώς, αναγκαστικά ή μη, οι υποχρεώσεις μοιράζονται και δεν διαχωρίζονται. Μην ξεχνάμε ότι και η γονεϊκότητα είναι δουλειά, που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ στις παλιότερες μαμάδες που μεγάλωναν 3 παιδιά στο σπίτι μόνες τους. Θέλω να πιστεύω πως οι σύγχρονοι μπαμπάδες αντιλαμβάνονται το ρόλο τους στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, έχουν περισσότερη ενσυναίσθηση κι αυτό κατά τη γνώμη μου μόνο καλό έχει να προσφέρει στα παιδιά. Νομίζω μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχουν γυναικεία και αντρικά καθήκοντα στην διαπαιδαγώγηση, και δεν διαχωρίζονται έμφυλα. Αυτό τα παιδιά το εκλαμβάνουν, οπότε ελπίζω στο μέλλον δε θα αναπαράξουν στερεότυπα του παρελθόντος.
“Γιατί εμείς που μεγαλώσαμε έτσι, τι πάθαμε;”. Τα έχουμε πάθει όλα εν τω μεταξύ!
Υπάρχουν κάποια στερεότυπα για τους μπαμπάδες που θα ήθελες να “καταρρίψεις” μέσα από το περιεχόμενό σου;
Επί τούτου όχι. Νομίζω με τη στάση μου διαφέρω πολύ από τον σκληρό μπαμπά, τον τιμωρητικό, τον άγριο που θα βάλει τις φωνές. Που έπαιζε πολύ στις προηγούμενες γενιές. Οπότε στα γυρίσματα κάπως μου βγαίνει ασυναίσθητα να τον σχολιάζω καυστικά, όποτε υπάρχει. Γενικά είναι εύκολο να κάνεις ένα δίχρονο-τρίχρονο να σε φοβάται, το δύσκολο είναι να το μάθεις πως να συμπεριφέρεται και γιατί. Γενικά αυτή η τοξική αρρενωπότητα είναι που με ενοχλεί. Στους μπαμπάδες και μη. Τα περισσότερα σχόλια επ’ αυτού είναι τύπου “γιατί εμείς που μεγαλώσαμε έτσι, τι πάθαμε;”. Τα έχουμε πάθει όλα εν τω μεταξύ!
Ποια βίντεο είναι τα δικά σου πιο αγαπημένα και για ποια είχες την δυνατότερη ανταπόκριση;
Νομίζω στην αρχή είχα κάποια εμπνευσμένα που δεν είχαν την τύχη να τα δουν όσοι βλέπουν τα τελευταία. Το “Μπαμπάδες και Μαγειρική” μ’ αρέσει πολύ, όπως και το “Φίλος Περιμένει Παιδί”. Παραδόξως το βίντεο “Άλλοι Γονείς” που μιλάει για το τι λένε οι άλλοι γονείς έχει την περισσότερη απήχηση, που είναι ενδιαφέρον γιατί μάλλον απασχολεί πολύ κόσμο το τι λένε οι άλλοι γονείς και γενικά πως στέκονται σαν γονείς στον χώρο των ενηλίκων.
View this post on Instagram
View this post on Instagram
Ποιο είναι το μεγαλύτερο challenge που αντιμετωπίζουν οι μπαμπάδες σήμερα;
Το challenge της γονεϊκότητας είναι κοινό για όσα φύλα εμπλέκονται. Απλά νομίζω εμείς οι άντρες έχουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας όλα τα κοινωνικά προνόμια που μας έχει δώσει η πατριαρχία. Εγώ κάποιες περιόδους που μένω μόνος μου με την κόρη μου και τα έχω δει όλα, σκέφτομαι τον πατέρα μου, τον παππού μου, που θα ήταν σε κάποια δουλειά σε αντίστοιχες φάσεις, που θα ήταν εκτός σπιτιού, κάπου αλλού, που δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν τάντρουμ, γκρίνιες, ποτήρια και φαγητά που πέφτουν και για κάποιο λόγο εκνευρίζομαι. Οι γυναίκες από τη δεκαετία του ’80 που άρχισαν περισσότερο να δουλεύουν το είχαν αυτό κάθε μέρα, δουλειά, δουλειές σπιτιού, παιδιά. Εμείς σαν άντρες δεν είχαμε τέτοια πρότυπα από το παρελθόν και μας είναι καινούργιος αυτός ο συνδυασμός, άρα κάποιες στιγμές παλεύουμε με την παράδοση και τα πατρικά στερεότυπα. Και δεν είναι απλό.
Mάμα vs μπαμπά: Τελικά υπάρχουν πράγματα που κάθε γιονιός είναι καλύτερος;
Νομίζω έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Πχ εγώ με την κόρη μου παίζω πιο καθιστικά και ήρεμα παιχνίδια απ’ ότι η μαμά της μαζί της. Που θα περίμενε κανείς το αντίθετο. Επίσης κάποιες φορές είμαι πολύ πιο υπομονετικός, ξέρεις. Είναι στον άνθρωπο, στο πως έχουμε μεγαλώσει κι εμείς, άρα ασυναίσθητα τι γονείς θέλουμε να είμαστε, άρα τι γονείς θα θέλαμε να είχαμε. Είναι βαθύ.
Υπάρχει κάποια αστεία στιγμή από την καθημερινότητα ως μπαμπάς που σου έδωσε έμπνευση για κάποιο βίντεο;
Πολλά πράγματα με εμπνέουν, ναι. Το τελευταίο βίντεο που έκανα τώρα “Παιχνίδια και Μπαμπάδες” το εμπνεύστηκα από μια κουβέντα που είχα με μια μαμά έξω από τον παιδικό σταθμό. Σίγουρα πολλά αστεία στιγμιότυπα στα βίντεο είναι βγαλμένα από τη δική μου ζωή και από το τι κάνει η κόρη μου. Όπως ότι θέλει να σπρώχνει το καρότσι μόνη της και κάνουμε τέσσερα χρόνια για 100 μέτρα, όπως τα τάντρουμς που σταματάνε ακριβώς στο 40λεπτο. Η πιο σημαντική -αν και όχι τόσο αστεία- ιστορία είναι με το δαχτυλίδι του προπαππού μου που φοράω. Έπλενα την κόρη μου και είχε λερωθεί το δαχτυλίδι και σκέφτηκα “κοίτα να δεις, μάλλον πρώτη φορά αυτό το δαχτυλίδι σκατώνεται”.
View this post on Instagram
Είναι στον άνθρωπο, στο πως έχουμε μεγαλώσει κι εμείς, άρα ασυναίσθητα τι γονείς θέλουμε να είμαστε, άρα τι γονείς θα θέλαμε να είχαμε.
Είχες φανταστεί ποτέ ότι θα είχες τέτοια απήχηση σε ένα τόσο μεγάλο κοινό γονέων;
Κοίτα, γενικά έχω ασχοληθεί με τα social ως μουσικός. Κατάλαβα ότι υπήρχε ένα κενό στο κομμάτι της γονεϊκότητας από τη μεριά του μπαμπά, αλλά τέτοια απήχηση και τόσο άμεση δεν περίμενα ότι θα έχει. Το ήλπιζα όμως. Το πιο φοβερό είναι στον δρόμο που με σταματάνε οι άνθρωποι και μου μιλάνε. Ξέρεις, έχω γράψει μουσική σε 20 ταινίες και σε 15 παραστάσεις, έχω κάνει 5 δίσκους και σχεδόν ποτέ κανείς δε με σταμάταγε στο δρόμο να μου πει για τη μουσική μου. Οπότε δεν το έχω συνηθίσει να με αναγνωρίζουν οι άνθρωποι στο σούπερ μάρκετ ας πούμε. Το πιο συγκινητικό είναι ότι έτρωγα κάπου και ένας μπαμπάς από δίπλα μου είπε πως με παρακολουθεί και με ευχαριστεί γιατί τα βλέπει όλα αυτά και αισθάνεται ότι δεν είναι μόνος.
Τι θα συμβούλευες έναν μπαμπά που προσπαθεί να βρει τη θέση του μέσα στην οικογένεια και ίσως νιώθει «δεύτερος» σε σχέση με τη μαμά;
Ότι θέλει χρόνο. Ποιοτικό χρόνο. Όσο περισσότερο ποιοτικό χρόνο αφιερώνει στην οικογένειά του, μόνο καλό είναι. Τα παιδιά στο μυαλό τους νομίζω δε βαθμολογούν τους γονείς. Τους χρειάζονται και τους δύο και αναπτύσσεται η σχέση ανάλογα με το τι της δίνουμε. Να είναι δοτικός, με ενσυναίσθηση, να αφιερώνει όσο χρόνο μπορεί και η θέση του στην οικογένεια θα οριστεί, γιατί υπάρχει ήδη. Επίσης τα παιδιά περνάνε διάφορες φάσεις, οπότε εγώ προσπαθώ να μην τα παίρνω προσωπικά. Κι αυτό είναι σημαντικό να το ακούσει κάποιος.
Aν μπορούσα να έχω μία υπερδύναμη ως μπαμπάς… θα ήταν να μη χρειάζομαι ύπνο. Όσο κοιμάται το παιδί να μπορώ να δουλέψω όσα δεν έκανα μέσα στην υπόλοιπη μέρα. Κι όταν ξυπνήσει να είμαι εκεί μαζί της. Ουσιαστικά να ζούσα δυο ζωές σε μία!
