Εφηβεία χωρίς εκρήξεις δεν γίνεται. Κάποιες φορές αυτές οι εκρήξεις είναι σιωπηλές (κλείνονται στο δωμάτιό τους ή γενικά παίρνουν τις αποστάσεις τους) και κάποιες φορές είναι πολύ δυνατές, χτυπάνε πόρτες, βρίζουν, φωνάζουν.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έβρισα μπροστά στους γονείς μου. Ήμουν εκνευρισμένη (και είπα “αι στο δ….ο). Ήθελα να τους σοκάρω. Ταυτόχρονα ένιωσα πάρα πολύ άσχημα και πολύ άβολα. Δεν ήθελα να τους στεναχωρήσω, ήθελα σίγουρα όμως να τους ταρακουνήσω. Πίστευα ότι η βρισιά θα τους κάνει να “ξυπνήσουν”, να με ακούσουν, να με καταλάβουν. Ήμουν έφηβη.
Οι γονείς προσπαθούν να δείξουν κατανόηση, αλλά πολλές φορές τα δικά τους όρια ή δικές τους εμπειρίες και συνθήκες τους κάνουν ευάλωτους και δύσκολα μπορούν να διαχειριστούν τα ξεσπάσματα των εφήβων. “Ναι, περνάει εφηβεία αλλά δεν θα με βρίζει κιόλας”. Τα όρια πρέπει να μπουν από την αρχή και ο δεσμός δεν πρέπει να διαλυθεί. Είναι δουλειά των γονιών να κρατήσουν τη σύνδεση που υπήρχε μέχρι τώρα με τα παιδιά. Πώς θα το κάνουν, όμως, ειδικά μετά την… πρώτη βρισιά;
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Amy Speidel του Concious Discipline “είναι δύσκολο για τους γονείς να μην το πάρουν ως προσωπική επίθεση“, εξάλλου πολλά παιδιά το κάνουν για να επιτεθούν στους γονείς τους, να προκαλέσουν. “Νιώθουμε την προδοσία, νιώθουμε την απόσταση ανάμεσα στα παιδιά που μας αγαπούν. Δεν θα ήθελες καν οι φίλοι μας να μας μιλούν έτσι”, λέει.
Όταν τα παιδιά μας βρίζουν “τα παιδιά που γεννήσαμε, που αγαπάμε βαθιά… Νιώθουμε την αποτυχία. Σαν την πρώτη φορά που το νηπιάκι μας είπε ‘σε μισώ’ ή ‘δεν σε αγαπώ’. Σκεφτόμαστε πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;”.
Σύμφωνα με την ειδικό, βοηθάει να θυμόμαστε ότι “οι έφηβοι είναι κατακλυσμένοι με την εμπειρία της εφηβείας, όσα συμβαίνουν μέσα τους, κι ο μόνος τρόπος που ξέρουν για να μας το μεταφέρουν είναι να μας κάνουν να αισθανθούμε το ίδιο με αυτούς”. Κάθε φορά που νιώθουμε ως γονείς ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αδιέξοδο και δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το συμπεριφορά των εφήβων μας, καλό είναι να σκεφτόμαστε ότι απλά προσπαθούν να μοιραστούν μαζί μας όσα περνάνε!
Βάλε όρια
Όχι όπως θα έβαζες στο νηπιάκι σου. Ξεκαθάρισε τι ανέχεσαι και τι όχι. “Αυτό είναι δύσκολο για μένα, δεν θέλω να μου μιλάς έτσι”, πες και αποχώρησε. Εξήγησε ότι φεύγεις επειδή νιώθεις ότι δεν σε σέβονται και μην ξεχάσεις να αναφέρεις ότι θα επιστρέψεις όταν ηρεμήσεις.
Σκέψου αν έχει να κάνει με σένα
Η συμπεριφορά του έχει να κάνει με σένα ή απλά περνάει μια δυσκολία και αυτός είναι ο τρόπος για να το εκφράσει; Σκέψου ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις στο παιδί.
Καθοδήγησε
Τα εφηβάκια θέλουν να έχουν περισσότερες ελευθερίες, αλλά δεν μπορούν ακόμα. Νιώθουν παγιδευμένα σε αυτό. Ο γονιός οφείλει να κατανοήσει αυτό το πρόβλημα και να μπορέσει με υγιή τρόπο να τα καθοδηγήσει ώστε να διαχειριστούν αυτό το συναίσθημα.
